Beslissingstabellen
Welke methodologie we ook kiezen, de mogelijkheid om beslissingstabellen in de ontwerpfase toe te passen is een voorwaarde. Deze tabellen geven namelijk direct inzicht in de bewerkingen die we met een module/scherm kunnen uitvoeren. Als er geen beslissingstabellen in het ontwerp zijn opgenomen is het voor de gebruikers aan te raden om deze zelf te maken. Dit kan door het ontwerp goed te lezen en aan de hand van deze tekst een tabel op te zetten. Als de beslissingstabel af is wordt direct duidelijk op welke plaatsen het ontwerp tekortschiet.
De gebruikers kunnen vooraf hun wensen definiëren en in beslissingstabellen vastleggen. De tabellen gebruiken we dan om mee te communiceren. Over het algemeen kunnen we stellen dat beslissingstabellen het programmeren en het testen vergemakkelijkt.
Het testen met beslissingstabellen is belangrijk omdat het helpt om verschillende combinaties van voorwaarden te testen. Tevens biedt het een betere testdekking voor complexe business rules. Bij het testen van het gedrag van een grote set inputs waarbij het systeemgedrag per set input verschilt, biedt het testen met beslissingstabellen een goede dekking en de weergave is eenvoudig, zodat het gemakkelijk te interpreteren en te gebruiken is.
Bij het Software testen zijn grenswaarde en equivalente partitie vergelijkbare technieken die we kunnen gebruiken om een betere dekking te garanderen. Ze worden gebruikt als het systeem hetzelfde gedrag vertoont voor een groot aantal variabelen. In een systeem waar het systeemgedrag voor elke set invoerwaarden verschillend is, zijn de grenswaarde en de equivalente partitioneringstechniek echter niet effectief om een goede testdekking te garanderen.
In dit geval is het gebruik van beslistabellen een goed alternatief. Deze techniek kan namelijk zorgen voor een goede dekking en de weergave is eenvoudig, zodat deze gemakkelijk te interpreteren en te gebruiken is.
De tabellen kunnen we gebruiken als referentie voor de requirements en voor de ontwikkeling van functionaliteit, omdat deze gemakkelijk te begrijpen is en alle combinaties dekt.
Het belang van deze techniek wordt meteen duidelijk naarmate het aantal variabelen toeneemt. Het aantal mogelijke combinaties is te berekenen door 2 ^ n , waarbij n het aantal variabelen is. Voor n = 10, wat heel gebruikelijk is voor webformulieren, zal het aantal mogelijke combinaties 1024 zijn. Het is duidelijk dat we niet alles kunnen testen. Daarom kiezen we voor een uitgebreide subset van de mogelijke combinaties voor deze test techniek.
Door het ontwerp grondig door te lezen en daarbij alle gevonden condities, beslissingsregels, acties, business rules en verbindingen in de beslissingstabel op te nemen maken we tenslotte duidelijk of er iets ontbreekt.
Bovendien is de beslissingstabel bijzonder nuttig voor het bepalen van de testgevallen tijdens de acceptatietest. In een oogopslag is duidelijk welke testgevallen de applicatie moet accepteren en welke testgevallen niet.
Mogelijk is dit een vertaling van Google Translate en kan fouten bevatten. Klik hier om mee te helpen met het verbeteren van vertalingen.