Het inschatten van de kosten van een business case project is altijd een onzekere aangelegenheid. Iedereen kent projecten die in eerste instantie rooskleurig werden ingeschat maar uiteindelijk leidde tot miljoenen aan overschrijdingen. Basis van ervaringscijfers kunnen zeer ervaren teams echter tot redelijk reële schattingen komen. Een de meest bekende schattingstechnieken is de Driepunten Techniek. De US Navy en General Dynamics hebben deze techniek ontwikkeld in de jaren vijftig van de vorige eeuw ten behoeve van het Polaris-atoomonderzeeërproject. IT-projecten hebben een slechte reputatie wat betreft het overschrijden van kosten. De Driepunten techniek is echter goed bruikbaar in deze omgeving. De aanpak is als volgt:
De projectgroepleden/ervaringsdeskundigen maken ieder voor zich 6 schattingen, 3 voor de kosten en 3 voor de doorlooptijd. De Driepunten Techniek werkt op de volgende manier:
De aanwezigen schrijven allemaal op een papiertje het bedrag waarvan zij denken wat het reële bedrag is waarvoor het project gerealiseerd zou kunnen worden. De voorzitter opent de papiertjes en leest ze voor. Vervolgens discussieert men over de bedragen. De belangrijkste vraag daarbij is dus waarom er voor een bepaald bedrag is gekozen. Daarna schrijven we opnieuw een bedrag op en herhalen we de procedure. Dit proces gaat net zolang door totdat we het eens zijn over het bedrag. Dit is de neutrale schatting voor de kosten. Dezelfde procedure voeren we nogmaals uit maar dan niet voor de kosten maar voor de doorlooptijd.
De aanwezigen schrijven allemaal op een papiertje het bedrag waarvan zij denken dat de kans 90% is dat het project gerealiseerd zou kunnen worden. De voorzitter opent de papiertjes en leest ze voor. Vervolgens wordt er gediscussieerd over de bedragen met de vraag waarom er voor een bepaald bedrag is gekozen. Daarna wordt opnieuw een bedrag opgeschreven en volgt de procedure opnieuw. Dit gaat bovendien net zolang door totdat er overeenstemming is over het bedrag. Dit is echter de pessimistische schatting voor de kosten. Dezelfde procedure wordt nogmaals gedaan maar dan voor de doorlooptijd.
De aanwezigen schrijven allemaal op een papiertje het bedrag waarvan zij denken dat de kans 10% is dat het project gerealiseerd zou kunnen worden. Opnieuw opent de voorzitter de papiertjes en leest ze voor. Vervolgens wordt ook weer gediscussieerd over de bedragen met de vraag waarom er voor een bepaald bedrag is gekozen. Daarna wordt opnieuw een bedrag opgeschreven en herhaalt de procedure zich opnieuw. Dit gaat net zolang door totdat er overeenstemming is over het bedrag. Dit is namelijk de optimistische schatting voor de kosten. Dezelfde procedure voeren we tenslotte nogmaals uit maar dan voor de doorlooptijd.
De eerste schattingen met de Driepunten Techniek voor de kosten en de doorlooptijd berekenen we als volgt:
s = (o + 4n + p)/6. (p=pessimistisch, n=neutraal en o=optimistisch).
Over de schattingen met de Driepunten Techniek kunnen we de volgende uitspraken doen:
Deliverable | Tolerantie | Project wordt |
Projectplan | -80% tot +300% | 80% goedkoper tot 300%duurder |
Requirements | -50% tot +100% | 50% goedkoper tot 100% duurder |
Development | -20% tot +40% | 20% goedkoper tot 40% duurder |
End User test | -10% tot +10% | 10% goedkoper tot 10% duurder |
Operation | 0% | Einde project |
Grafisch weergegeven geeft dat het volgende beeld:
We kunnen concluderen dat er een neiging bestaat om projecten te optimistisch in te schatten. Vooral aan het begin denkt men dus het project voor een derde van de prijs te kunnen realiseren. Veel projecten worden echter 3X zo duur dan eerst was geschat. Het is een belangrijk punt om te onthouden voor de volgende business case en dan voor de Driepunten Techniek te kiezen.
Mogelijk is dit een vertaling van Google Translate en kan fouten bevatten. Klik hier om mee te helpen met het verbeteren van vertalingen.