Grenswaardentest & Equivalentie verdeling, huh?

Het idee van de grenswaardentest is het invoeren van variabelen die nog net wel en net niet meer geaccepteerd worden. Daarbij wordt het gedrag van de te testen applicatie vastgelegd.

Aanleiding van deze testtechnieken

Vanwege beschikbare tijd en budget is het meestal onmogelijk om uitputtende softwaretests uit te voeren voor ieder denkbaar testgevallen. Vooral als er een grote variatie van invoercombinaties te bedenken is, is de uitvoering praktisch niet te doen.

• We hebben een eenvoudige manier nodig die testgevallen intelligent selecteert uit de pool van testgevallen, om alle testscenario’s af te dekken.
• We gebruiken hiervoor twee technieken – Equivalentie verdeling en Grenswaarden testtechnieken om dit te bereiken.

Wat is de grenswaardentest?

Grenswaarden testen is het testen van extreme grenzen van de invoerwaarden.

• Extreme uiteinden zoals Start-End, Lower-Upper, Maximum-Minimum, Just Inside-Just Outside-waarden worden grenswaarden genoemd. Het testen ervan wordt “grenswaarden testen” genoemd.
• Het basisidee bij het testen van grenswaarden is het invoeren van variabelen die raken aan hun:

1. Minimum
2. Net boven het minimum
3. Een nominale waarde
4. Net onder het maximum
5. maximaal

• Bij de Grenswaardentest speelt Equivalentie verdeling een belangrijke rol.
• De Grenswaardentest volgt op de Equivalentie analyse.

Wat is Equivalentie verdeling?

Equivalentie verdeling is een black-boxtechniek (de programmacode is niet zichtbaar voor de tester) die kan worden toegepast tijdens alle typen softwaretests. Deze methode kan worden gebruikt bij de moduletest, de integratietest, de systeemtest en de acceptatietest. Deze techniek kan je toepassen voor invoervelden die een bepaald bereik hebben. Je verdeelt de invoergegevens over gelijkwaardige sets.

Voorbeeld 1: Equivalentie en grenswaarden

• Laten we eens kijken naar het gedrag van tickets in bij het boeken van een pretpark.
• Het aantal tickets van 1 tot en met 10 wordt als geldig beschouwd en kunnen tickets wordt geboekt. De waarden van 11 tot 99 zijn ongeldig voor de reservering en er verschijnt een foutmelding, “Er kunnen slechts tien tickets worden besteld.”

Dit zijn de testvoorwaarden

1. Ieder getal groter dan 10 dat is ingevoerd (zeg 11), wordt als ongeldig beschouwd.
2. Ieder getal kleiner dan 1 dat 0 of lager is, wordt ook als ongeldig beschouwd.
3. Nummers 1 tot 10 worden als geldig beschouwd
4. Elk 3-cijferig getal zegt -100 is ongeldig.

We kunnen niet alle mogelijke waarden testen, dan zou het aantal testgevallen meer dan 100 zijn. Om dit probleem aan te pakken, gebruiken we equivalentie-partitioneringshypothese. We verdelen de mogelijke waarden van het aantal tickets in sets waarvan het systeem gedrag het hetzelfde is.

De verdeelde sets worden Equivalent klassen genoemd. Vervolgens kiezen we slechts één waarde uit ieder set om mee te testen. De hypothese achter deze techniek is dat als een waarde in een set slaagt, alle andere ook zullen slagen. Ook als een waarde in een set mislukt, mislukken ook alle andere waarden in die set.

Grenswaardentest – in Grenswaardentest test je de grenzen tussen equivalentie sets.

In dit voorbeeld controleer je in plaats één waarde van iedere set meerdere waarden. Je test de waarden 0, 1, 10, 11 enzovoort. Zoals je misschien ziet, test je waarden op zowel de geldige als de ongeldige kant van de grenzen. Grenswaarden testen wordt ook wel bereikcontrole genoemd.

Equivalatie verdeling en grenswaardentesten zijn nauw met elkaar verbonden en kunnen samen op alle testniveaus worden gebruikt.

Voorbeeld 2: Equivalentie en grenswaarden

Stel dat een wachtwoordveld minimaal 6 tekens en maximaal 10 tekens accepteert. De testset ziet er dan als volgt uit:

1: Voer 0 tot 5 tekens in = Systeem zou dit niet moeten accepteren.

2: Voer 6 tot 10 tekens in = Systeem zou dit moeten accepteren.

3: Voer 11 tot 14 tekens in = Systeem zou dit niet moeten accepteren.

Voorbeeld 3: Input Box zou de cijfers 1 tot en met 10 moeten accepteren

De testset ziet er zo uit:

1: Grenswaarde = 0, Systeem zou NIET moeten accepteren.

2: Grenswaarde = 2, Systeem zou moeten accepteren.

3: Grenswaarde = 9, Systeem zou moeten accepteren.

4: Grenswaarde = 10, Systeem zou moeten accepteren.

5: Grenswaarde = 11, Systeem zou NIET moeten accepteren.

Waarom testen op equivalentie en grenswaarden?

1. Deze test wordt gebruikt om het aantal testgevallen terug te brengen tot hanteerbare brokken.
2. Zeer duidelijke richtlijnen voor het bepalen van testgevallen zonder dat afbreuk wordt gedaan aan de effectiviteit van de testen.
3. Geschikt voor rekenintensieve applicaties met een groot aantal variabelen.

Discussieer mee op LinkedIn.