Data storage
Data storage heeft betrekking op het opslaan van data in een elektromagnetische of optische vorm. Het doel is deze data later terug te kunnen vinden en te verwerken door een computer.
De term Storage gebruiken we vaak gebruikt voor hardware die is verbonden met verschillende computers die via invoer / uitvoer (I/O) operaties data opslaan. Het gaat dan om hardware met harddisks en andere vormen van opslag die zelf geen computer bevatten. Voor de onderneming zijn de opties voor dit soort storage een veel grotere variëteit en veel lagere kosten dan de opslag per computer. Het past binnen het concept van een standaard infrastructuur.
Afhankelijk van hoe we de data gebruiken en wat we voor soort media we er op plaatsen, verdelen we enterprise-data-storage vaak onder in primaire en secundaire storage.
Primaire storage bevat data in het interne geheugen (ook wel random access memory of RAM genoemd) en andere ingebouwde hardware. Denk bijvoorbeeld aan de cache van de processor. Secundaire storage omvat gewoonlijk gegevens over harde schijven, tapes en andere apparaten die I/O-bewerkingen vereisen. De toepassing van secundaire storage-media komen we vaak tegen in cloud-storage. Vanwege de fysieke afstand tussen de opslagruimte en de processor en de technische aard van de storage is primaire storage is veel sneller dan secundaire storage. Aan de andere kant kan secundaire storage veel meer data bevatten dan primaire storage.
Verouderde termen voor primaire en secundaire storage zijn respectievelijk intern geheugen en extern geheugen. Om het nog meer te verwarren is er nog een betekenis voor primaire storage. Die onderscheidt de actief gebruikte storage van de back-up storage.
Er zijn veel soorten data storage, met verschillen in capaciteit en snelheid. Denk aan magnetische tape, magnetische schijven, optische schijven, zoals cd’s, dvd’s en Blu-ray- schijven, flash-geheugen, interngeheugen (dynamische RAM) en cachegeheugen.
De belangrijkste typen die we tegenwoordig gebruiken, zijn onder meer harde schijven (HDD’s), optische opslag en solid-state opslag. Draaiende HDD’s gebruiken op elkaar gestapeld schijven die zijn gecoat met een magnetische laag. Ze hebben schijfkoppen die data lezen en schrijven. HDD’s zijn de meest gebruikte opslag in personal computers, servers en storage systemen. Op dit moment maken ze echter snel plaats voor snellere SSD’s (solid-state drives).
Optische gegevensopslag is populair in consumentenproducten, zoals computerspellen en films. Deze worden ook gebruikt in bedrijfssystemen voor data storage met hoge capaciteit.
SSD’s slaan data op in niet-vluchtige flash-geheugenchips. In tegenstelling tot draaiende schijfstations hebben SSD’s geen bewegende delen. Hoewel ze nog steeds duurder zijn dan HDD’s treffen we ze steeds vaker in alle soorten computers.
Flash-geheugenkaarten gebruiken we in digitale camera’s en mobiele apparaten, zoals smartphones, tablets, geluidsrecorders en mediaspelers. USB-geheugensticks zijn ook een vorm van solid-state opslag.
De overgrote meerderheid van bedrijven blijft traditionele technologie verwerven met een on-premise oplossing waarbij men de hardware actief “bezit”. In feite gebruikt slechts 29% van de bedrijven een hybride model voor hun opslagbehoeften. Dit blijft bestaan ondanks de sterke behoefte van bedrijven om Agile te zijn om zich snel aan te kunnen passen aan veranderende markt-, consumenten- en regelgevende omstandigheden.
Bedrijven schrikken terug voor het gebruik van de cloud omdat:
Bedrijven kunnen echter dezelfde flexibiliteit, schaalbaarheid en zelfs pay-as-you-go-structuur krijgen met hybride cloudoplossingen, zelfs als ze on-premises datacenters gebruiken.
Bits en bytes zijn de basismetingen voor computeropslag. Een enkele binaire waarde (1 of 0) is een bit, en acht bits vormen samen één byte. Andere capaciteiten en hun afkortingen zijn:
De requirements voor data opslagcapaciteit zeggen hoeveel storage ruimte er nodig is. Daarbij gaat het om het uit kunnen voeren van een applicatie, een set applicaties of datasets. Capaciteitsvereisten houden rekening met het soort data. Voor eenvoudige documenten zijn bijvoorbeeld slechts enkele kB’s aan capaciteit vereist. Grafisch-intensieve bestanden, zoals digitale foto’s, kunnen echter vele MB’s omvatten. Een videobestand kan zelfs meerdere GB’s aan storage ruimte vereisen. Om dit goed vast te kunnen stellen hoort bij iedere applicatie een overzicht met de minimale en aanbevolen capaciteitsvereisten.
Discussieer mee op LinkedIn.
Mogelijk is dit een vertaling van Google Translate en kan fouten bevatten. Klik hier om mee te helpen met het verbeteren van vertalingen.